In de ogen van ieder rechtgeaard hedonist was het totale rookverbod in de Beierse horeca van afgelopen zomer al een zondeval. Maar als binnen afzienbare tijd, zoals Europese consumentenbeschermers nastreven, ook alcoholica op de index belanden is dat een dijkdoorbraak. Dan is het gedaan met het periodiek of stelselmatig toedienen van vergif dat in Duitsland als cultuurbezit wordt beschouwd.
Hoewel brouwers, distilleerders en wijnboeren sinds het Europees verbodsinitiatief van 2006 alles op alles zetten, om hun in miskrediet geraakte producten publiekelijk te rehabiliteren, ziet het er langzaamaan toch naar uit dat deze poel van verderf wordt drooggelegd. Reeds voorzien veel fabrikanten van vloeibare verslavingsmiddelen in toenemende wanhoop hun etiketten met leuzen als “verantwoord genieten vanaf 18 jaar”. Maar hiermee bekennen ze natuurlijk impliciet, dat hun producten ook op ónverantwoorde wijze genuttigd kunnen worden.
Ongetwijfeld is comazuipen mede debet aan de recente anti-alcohol-strategie van de Drogenbeauftragte van de Duitse bondsregering; het aantal ziekenhuisopnames van jongeren is de afgelopen jaren angstwekkend gestegen. Ook door buitensporig alcoholgebruik veroorzaakte overlast in binnensteden en woonwijken is koren op de molen van prohibitionisten. Aan ideeën, alcoholmisbruik preventief aan te pakken, mankeert het niet in de politiek: verkoopbeperkingen, accijnsverhogingen, voorlichting op school en vermanende leuzen op flessen – we kennen de strategieën uit de tijd van de rookverbodcampagne.
40 jaar geleden rookte bijna iedereen, nu nog slechts een minderheid. 40 jaar geleden was een fles Johnny Walker in de bureaula op kantoor zo vanzelfsprekend als de Leitz-ordner in de kast. Vandaag de dag riskeer je hiermee ontslag op staande voet. Cultuurbezit goed en wel, maar in wijn zit naast waarheid nu eenmaal ook alcohol. Wie voor zichzelf een “recht op roes” opeist, moet dan maar net als een hobbyparachutist een aanvullende verzekering afsluiten, luidt het standpunt van hen die alcohol voorgoed de wereld uit willen helpen.
Cultureel gezien is er dus al het een en ander in beweging. Over pakweg 20, 30 jaar staat niet alleen de vrijetijdsbesteding van menigeen, maar ook de borrelcultuur op de helling – niet in de laatste plaats omdat ten eerste ongetwijfeld de 0-promille-regel in het verkeer zal worden ingevoerd. Vervolgens lurken we net als de Amerikanen in het openbaar enkel nog uit flessen, die met behulp van papieren zakjes goed gecamoufleerd zijn en die we pas na het tonen van een legitimatiebewijs tegen woekerprijzen bij een slijter ver weg van huis hebben kunnen kopen.
Het verbod op alcohol komt er, dat is een onontkoombare gang van zaken, of we dat nou leuk vinden of niet. Derhalve, voordat we met z’n allen op zoek moeten naar een alternatief cultuurbezit, nog een rondje van de zaak, bijvoorbeeld tijdens een werkbezoek bij onze Duitsland-Borrel. Breng gerust uw partner mee: als chauffeur.
Meer weten over brouwerijrecht in Duitsland? Neem contact op met Torsten Viebahn, Rechtsanwalt en voormalig bedrijfsjurist van een bekende Duitse brouwerij waarvan het bier ook in Nederland verkrijgbaar is.