Incasseren van vorderingen in Duitsland (deel IV)
Betalingsregeling
Een betalingsregeling is over het algemeen slechts dan zinvol als de debiteur bereid is zich aan de executie in zijn verrnogen te onderwerpen indien hij zijn beloftes niet nakomt. Om zo’n situatie te realiseren, staan in principe twee wegen open:
a een notariële schuldbekentenis met een onderwerpingsclausule;
b het opstarten van een bevel tot betalingsprocedure tegen de debiteur met de afspraak, dat de debiteur geen verweer in het kader van een dergelijke procedure zal aantekenen, zodat de crediteur na afloop van de procedure in het bezit van een executoire titel komt.
Wie is wie?
Bij de poging om een gerechtelijke incassoprocedure op te starten, komen wij weer bij het acceptatiebeleid van de order terecht. Uiterlijk bij het voorbereiden van een procedure blijkt namelijk vaak dat niet duidelijk is met wie eigenlijk de contracten zijn gesloten: met de heer Meijer, met de firma Meijer zijnde een eenmanszaak van de heer Meijer, met Meijer GmbH vertegenwoordigd door haar directeur de heer Müller of met Meijer GmbH vertegenwoordigd door de heer Müller ‑ echter niet in zijn functie als directeur maar in zijn daadwerkelijke functie als magazijnbediende ‑ waarna Meijer GmbH uiteraard zal roepen dat de heer Müller niet bevoegd was opdrachten namens Meijer GmbH te verstrekken en men uit dien hoofde ook geen enkele verplichting tot betaling ziet.
Vaak worden orders van grote omvang afgegeven door personen die uiteindelijk helemaal niet tot vertegenwoordiging van de rechtspersoon bevoegd zijn. Dit leidt tot soms onoverkomelijke problemen een vordering daadwerkelijk te innen, vooral als degene die de opdracht heeft verstrekt slechts over een luttel salaris beschikt.
Wordt vervolgd in de volgende Juridische Nieuwsbrief Duitsland