Contracten in het Duits of toch maar liever in het Engels?
Wij hebben laatst geweigerd om een bedrijfsovername te begeleiden. Reden: onze Nederlandse opdrachtgever (beursgenoteerd) wenste dat de overeenkomst met een Duitse wederpartij en redigerend onder Duits recht, in de Engelse taal zou worden opgesteld.
Chauvinisme of gewoon (commercieel) dom, vraagt u zich af.
Geen van beiden … vinden wij, want onze lijfspreuk is: maak taal nooit tot een juridisch probleem.
Indien de overeenkomst namelijk ooit tot problemen zou leiden, moet deze worden voorgelegd aan een Duitse rechter. Voor de Duitse rechter is de wereld simpel. „Gerichtssprache ist deutsch” zegt het “Gerichtsverfassungsgesetz”. Dit betekent dat de Engelse contractstekst aan een vertaalbureau wordt gegeven met het verzoek de overeenkomst in het Duits te vertalen.
Wat een vertaler, die zelf niet bij de onderhandelingen aanwezig was en die over het algemeen noch de juridische noch de bedrijfseconomische kennis heeft om een contract te beoordelen hiervan maakt, kan niemand van tevoren inschatten. Echter, zijn woord als (beëdigd) vertaler geldt en kan u miljoenen kosten.
Een spiegelverkeerd voorbeeld hiervan is de procedure tussen het Duitse concern Bertelsmann en een aantal ex-managers in de Verenigde Staten die bijna 3 miljard U.S. Dollar claimen. Bertelsmann heeft in het jaar 2000 haar 50% deelneming in AOL verkocht en verdiende hierdoor 6,5 miljard Dollar.
Aan de ex-managers Buettner en von Blottnitz was in hun arbeidsovereenkomsten een „unternehmerische Beteiligung” toegezegd. De vertaler vertaalt dit met „equity”, dus deelneming in het kapitaal en niet met het bij Bertelsmann gebruikelijke systeem van „Modell der unternehmerischen Beteiligung für Führungskräfte”. Het Duitse „Modell” staat voor een (marginale) winstdeling en juist niet voor overdracht van aandelen. Afhankelijk van de beslissing van de Amerikaanse jury, kan de vertaling van deze passage miljarden uitmaken.