De E-Commerce-richtlijn is in Duits recht omgezet
Belangrijk uitgangspunt van de nieuwe wetgevings is het Herkunftslandprinzip. Voor een aanbieder van internetdiensten betekent dit dat hij zich aan de wetten van het land, waarin hij gevestigd is, moet oriënteren, ook biedt hij zijn diensten in Duitsland aan. Bij geschillen met Duitse klanten zijn de Duitse rechters (die zijn in elk geval bij geschillen met Duitse consumenten uitsluitend bevoegd) verplicht buitenlands (in casu Nederlands) recht toe te passen.
Omgekeerd geldt dit ook voor buitenlandse rechters in het geval van geschillen met Duitse aanbieders.
Het is niet moeilijk te voorspellen dat de kosten van een dergelijke procedure enorm zullen zijn. Vaak zullen de rechters namelijk gebruik moeten maken van de rechtsexpertise van een universiteit, omdat hun kennis op het gebied van het buitenlandse recht ontoereikend is om tot een uitspraak te komen. Gouden tijden voor de professoren die gespecialiseerd zijn in dit soort kwesties. Voor de ondernemer op het gebied van e-commerce blijft niets anders over dan een vestiging in Duitsland op te richten c.q. zijn Nederlandse b.v. in het Duitse handelsregister in te schrijven als hij een klachtengevoelig product heeft. Alternatief kan men natuurlijk ook ervoor kiezen de over het algemeen rechtsbijstand-verzekerde klant (die zelf dus geen kostenrisico heeft) altijd gelijk te geven en hem op zijn wenken te bedienen.